نوشته‌شده در

توالت فرنگی و ضررهای استفاده از آن

بسیاری از افراد استفاده از توالت فرنگی را راهی برای کاهش دردها و فشارها بر روی زانو می دانند ، در حقیقت توالت فرنگی ها می توانند مضراتی را نیز با خود به همراه داشته باشند.

امروزه در بسیاری از خانه ها توالت فرنگی موجود می باشد اما آیا استفاده از توالت های ایرانی مفید است یا استفاده از توالت های فرنگی؟ در واقع توالت های فرنگی معمولا تأثیرات نامطلوبی را بر روی سلامت روده های شما خواهند گذاشت. شما بر روی توالت فرنگی می نشینید و هیچ فشاری برای تخلیه روده ها به صورت  طبیعی وارد نمی شود ، در این حالت مجبور هستید که زور بزنید و در اکثر موارد روده ها نیز به صورت کاملا تخلیه نمی شوند. اما طرز نشستن در توالت های ایرانی برای سلامت روده ها مفید و برای سلامت زانوها مضر می باشد. برخی از افراد به بیماری هایی نظیر یبوست های مزمن و همچنین به دلیل زور زیاد به هموروئید نیز دچار می شوند.

از جمله عوارض بسیار مهمی که برای توالت فرنگی در نظر گرفته شده در ارتباط با دردهای مختلف بخصوص در ناحیه ی روده ها و دردهای ناشی از بواسیر می باشد. علاوه بر آن به دلیل استفاده همگانی از توالت فرنگی و ارتباط مستقیم با بدنه ی آن احتمال عفونت های ادراری نیز دور از انتظار نخواهد بود. به دلیل عدم تخلیه ی کامل روده ها مدفوع شما سفت می شود و نمی تواند به راحتی خارج گردد. علاوه بر آ احتمال آسیب به رحم و عفونت های مختلف مربوط به سیستم تناسلی زنانه نیز وجود دارد.

اگر دوست دارید تا حتما از توالت فرنگی استفاده کنید بهتر است تا طریقه ی نشستن خود را تغییر دهید. به عنوان مثال افرادی که پس از نشستن بر روی توالت فرنگی پاهای خود را جمع می کنند به سمت داخل شکم و ران آنها به شکم آنها می چسبد با احتمال کمتری به این بیماری ها دچار می شوند. در این حالت فشار زیاد از روی روده بزرگ کاسته شده و فشار بیشتر برای تخلیه روده ها به کار گرفته می شود. به چنین ترتیبی احتمال انتقال باکتری ها کاهش یافته و خطر هر نوع بیماری عفونی نیز بسیار کم خواهد شد.

سعی کنید تا برای خروج بهتر مدفوع از روده ها از میوه ها و سبزیجات متنوع نیز بهره ببرید. قطعا استفاده از این مواد غذایی می تواند بر روی سلامت روده های شما مؤثر واقع شوند. هر چه شل بودن مدفوع بیشتر باشد قطعا برای خروج نیز با مشکلات کمتری مواجه خواهید شد.

نوشته‌شده در

سن والدین و تأثیر بر تربیت کودک

امروزه با توجه به بالا رفتن سن ازدواج معمولا سنی که برای مادرشدن در نظر گرفته می شود در حدود سی تا سی و پنج سالگی می باشد. این بازه سنی معمولا با خطراتی برای بارداری همراه می باشد که خوشبختانه با روش های امروزی تا حد زیادی قابل رفع هستند. اما مسئله ای که بسیار مهم بوده و همواره مورد توجه روانشناسان قرار می گیرد در ارتباط با تأثیر سن پدر و مادر و میزان حوصله ای است که آنها برای تربیت فرزندان خود نیز خواهند داشت.

این که بتوانید فرزند خود را به خوبی تربیت کنید تا فردا برای حضور در اجتماع با مشکل مواجه نشود یکی از مهم تری وظایف پدر و مادرها به شمار می رود. برخی از تحقیقات نشان می دهند که افزایش یافتن سن پدر و مادرها بر روی شرایط عصبی یک بچه تأثیرگذار خواهد بود. افزایش یافتن سن پدران معمولا می تواند بر روی تقویت شرایط حرکتی و افزایش یافتن سن مادران می تواند بر روی مهارت های شناختی نیز مؤثر واقع شود. یعنی هرچه سن پدر و مادر افزایش یابد با توجه به تأثیراتی که به دنبال دارند می تواند بر روی این دو حیطه ی مهارتی مؤثر واقع شود. یکی از مهم تری مسائل در زمینه ی افزایش سن پدر و مادر افزایش میزان ابتلا به انواع بیماری ها خواهد بود. بیماری هایی نظیر اوتیسم می تواند بیماری بدی باشد که با افزایش یافتن سن پدرها به وجود خواهد آمد.

شاید تاکنون بسیاری از پدرها و مادرها را مشاهده کرده باشید که برای تربیت کردن فرزندان خود هیچ حوصله ای ندارند و دوست دارند تا فرزند ساکت تری را در اختیار داشته باشند. زمانی که از آنها در خصوص بچه ی دوم پرسش می شود با عصبانیت پاسخ منفی می دهند. با افزایش سن تحمل و صبر برای مشاهده ی کارهای بچه گانه پایین می آید و معمولا مادرها و پدرها یک حریمی را برای روابط والدینی و فرزندی در نظر دارند که قطعا می تواند تأثیر منفی را بر روی سلامت فرزندان داشته باشد.

در صورتی که بخواهید در خصوص زمان مناسب فرزند آوری از والدین سؤالاتی بپرسید قطعا به این نتیجه خواهید رسید که درصد زیادی از آنها سن سی سالگی را سن خوبی می دانند. زیرا در این سن هم به زندگی و تفریحات خود پرداخته اند ، هم از نظر مالی به یک ثبات خوبی رسیده اند و هم اینکه نیاز دارند تا در این سن بچه ای داشته باشند. اما بچه دار شدن در سنین پایین تر یا بالاتر می تواند با خطر افسردگی و تربیت نشدن خوب فرزندان همراه باشد.

نوشته‌شده در

تاثیر سیب در لاغری و کاهش وزن

خوردن یک عدد سیب در روز می تواند به کاهش وزن کمکی بکند؟ بر اساس مطالعه انجام شده که نتایج آن در Food Chemistry منتشر شده است، خوردن سیب در روز می تواند به فرایند کاهش وزن کمک کند.

این موضوع بدین خاطر است که سیب در برگیرنده ترکیبات غیر قابل هضمی است که رشد باکتری های خوب در روده که با کاهش وزن مرتبط هستند را ترویج می کند. این ترکیبات( فیبر و پلی فنول ها) به صورت هضم نشده تا زمانی که در کولون تخمیر نشده اند باقی می مانند. در این مکان آن ها به عنوان غذایی برای باکتری های مفید عمل می کنند و به بدن کمک می کنند باکتری های بدی که از غذاهای ناسالم بهره می برند را کمتر نمایند. همین امر باعث ایجاد تعادل میکروبی در بدن می شود و می تواند التهاب مزمن را کاهش دهد.

وجود التهاب مزمن در بدن، خطر چاقی را بیشتر می کند. در افراد چاق تعادل مناسبی بین باکتری های خوب و بد وجود ندارد. به همین خاطر تغییر در باکتری های روده به کمک خوردن مواد مفید می تواند به افراد در کاهش وزن کمک کند.

در این مطالعه، موش های چاق روزانه از ترکیبات سیب تغذیه شدند. بعد از مدتی، باکتری های مفید در روده موش ها افزایش یافته بود. اما نوع سیبی که در رژیم غذایی خود می گنجانید از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

سیب سبز در برگیرنده مقادیر بیشتری از فیبر و پلی فنول هاست. تحقیقات قبلی انجام شده نشان می دهد سیب به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند و باعث کاهش خطر ابتلا به سکته، دیابت، کلسترول و بیماری های قلبی عروقی می شود.

به خاطر داشته باشید که پختن سیب باعث تخریب پلی فنول های موجود در ان می شود. به همین خاطر بهتر است سیب سبز را خوب بشویید، برش دهید و کمی دارچین روی آن بپاشید و میل کنید یا اینکه با پنیر چدار آن را میل نمایید.سیب سبز به خاطر فیبر و محتوای آب خود می تواند افراد را برای مدت زمان بیشتری سیر نگه دارد و همین امر به کاهش وزن کمک می کند.

ویتامین ها، مواد معدنی و مواد مغذی بسیاری در انواع مختلفی از سیب وجود دارد که مصرف آن ها می تواند برای سلامتی انسان بسیار مفید باشد. شما می توانید از سیب در تهیه سالادها، دسرها و سایر موارد استفاده کنید و آن را به صورت تازه سرور نمایید.

خوردن یک عدد سیب در روز شما را از پزشک بی نیاز می کند. این موضوع به خاطر سطح بالای ویتامین هایی همچون ویتامین C و آنتی اکسیدان ها و مواد شیمیایی گیاهی در آن است که برای بهبود بینایی، تقویت سیستم ایمنی، بهبود سلامت موها، بهبود سلامت استخوان ها بسیار مهم است.